منو ياد شهدا انداخت. شهدا...
چقدر اين شعر قيصر امين پور يه جوريه!
درست نمي دونم چه جور. اما ته دلمو قلقلک ميده. مي خوام بخندم ولي...
گريه امان نمي دهد...