با مطلبي از مادر به روز شدم بدو بيا تنهام نذار تنبل شدي ها خيبي کم مياي پيشم دوست جونم
داد معشوقه به عاشق پيغام ، که کند مادر تو با من جنگ

هر کجا بيندم از دور کند ، چهره پر چين و جبين پر اژنگ

با نگاه غضب الوده زند ، بر دل نازک من تير خدنگ

از در خانه مرا طرد کند ، همچو سنگ از دهن قلما سنگ

مادر سنگدلت تا زنده است ، شهد در کام من و توست شرنگ

نشوم يکدل و يکرنگ تو را ، تا نسازي دل او از خون رنگ

گر تو خواهي به وصالم برسي ، بايد اين ساعت بي خوف و درنگ

روي و سينه تنگش بدري ، دل برون اري از ان سينه تنگ

گرم و خونين به منش باز اري ، تا برد زايينه قلبم زنگ

عاشق بي خرد ناهنجار ، نه بل ان فاسق بي عصمت و ننگ

حرمت مادري از ياد ببرد ، خيره از باده و ديوانه ز بنگ

رفت و مادر را افکند به خاک ، سينه بدريد و دل اورد به چنگ

قصد سر منزل معشوقه نمود ، دل مادر به کفَش چون نارنگ

ازقضا خورد دم در به زمين ، و اندکي رنجه شد او را آرنگ

وان دل گرم که جان داشت هنوز ، اوفتاد از کف ان بي فرهنگ

از زمين باز چو برخاست نمود ، پي برداشتن ان اهنگ

ديد کز ان دل اغشته به خون ، ايد اهسته برون اين اهنگ:

اه دست پسرم يافت خراش!

واي پاي پسرم خورد به سنگ