روزي... خاك عاشقي مي داند گريه مي كند رنج مي كشد و صبر مي كند سر به آستان مرگ مي گذارد بر شانه هايش گريه مي كند اما نمي ميرد.. .. خاك عاشقي صبور است، بر برگ هاي پاييز بوسه مي زند تقدير جهان را عوض مي كند، جوانه ها را بيدار، و درخت ها را خواب مي كند اما خود، هرگز نمي خوابد.... خاك عاشقي صبور است، كه سال ها و سال ها براي آسمان صبر مي كند، و من همانم كه از خاك آمده ام...................... چون خاك عاشقم و چون خاك روزي صبوري را هم خواهم آموخت...............