سلام .

منم با شما موافقم . ما ها عادت كرديم كه بهمون بگن جنگ يه اتفاق مقدس بوده . رزمنده ها آدمهاي مقدسي بودن . قهرمان بودن ....

ولي واقعا اينطور نيست . جنگ اصلش بده . آدمهايي هم كه رفتن و جنگيدن با اينكه كارشون خيلي ارزشمنده ، ولي اونا هم

آدمهاي معمولي بودن . حالا يه خورده معتقدتر و پايبندتر . اگر هم نبودن بعدا شدن . ولي از اول كه فرشته متولد نشدن !!

جند روز پيش يه كتابي مي خوندم كه به نظرم خيلي جديد و جالب بود . من قاتل پسرتان هستم . تو قصه هاي اين كتاب آدما عاشق ميشن . حتي عشقاي زميني . دلتنگ مي شن . اشتباه مي كنن . حتي برادر خودشونو مي كشن . براي اينكه آدمن . جايز الخطان . تو اين كتاب آدم حس ميكنه كه جنگ بده . ازش متنفر مي شه . مثل كتابهاي ديگه ي دفاع مقدس نيست كه آدم با خوندنشون آرزو كنه كاش زمان جنگ متولد مي شده !!!

فكر كنم ديگه قهرمان پروري ازز آدمهاي جنگ بسه . وقتشه كه يه خورده واقع بين باشيم و واقعيتهاي جنگ رو هم ببينيم .