ديشب غم تنهايي مهمون دل ما بود
آن غم كه به هر تقدير در آب و گل ما بود
بارون شبانگاهي در حنجره ام مي ريخت
با چلچله ها آواز از حنجره ام مي ريخت
تصوير خيال تو در آينه پيدا شد
هم صحبت و هم خونه با اين دل شيدا شد
با آينه همراهم با نور سفر كردم
آنجا به شكيبايي با آه سحر كردم
چون فاصله ها با تو در سايه ي شب گم شد
مرغ سحر از پرده سرگرم ترنم شد
گفتم به دل اين ديدار افسانه و حالي بود