سلام
ممنون كه با اين همه شلوغي وبلاگتون به وصال سر مي زنيد و حقير رو در زيبايي هاي نوشته هاتون شريك مي كنيد.
با قيصر خيلي مانوس بودم واقعا غمگين شدم از رفتنش.
خسرو شكيبايي رو قبل از اينكه بخوام با فيلمهاي زيباش بشناسم با صداي پاي آب شناختم. وقتي شعرهاي سهراب رو دكلمه كرد.
حسين پناهي با روحيه لطيف و خاصش هم پر كشيد.
آقاسي هم با شعرهاي حماسي و زيب و كوبندش زود از بينمون رفت.
اما يه جايي خيلي غصه خوردم.
آيا ابوالفضل سپهر رو مي شناسيد. اتل متل هاش رو شنيديد...
ابوالفضل خيلي زود رفت. بيشتر از 30 سال نداشت.
شاعري بود كه باهاش تونستم دردهاي جنگ رو بعد از جنگ درك كنم.
چي بگم ...
همه ما ميدونيم که مرگ حق هستش. اما خوش به حال اونايي که طوري زيستند که مرگشان زندگيشان بود و جاودانگيشان.
راستي حرفايي که توي پست قبليتون گذاشتيد هم قبول دارم. و زيبا بود.
هر موقع به سيمرغ دعوتم کنيد خوشحال ميشم بيام و مطالب زيباش رو بخونم. البته تا جايي که تو بند سياست نباشه.
در پناه امام زمان