سلام سيمرغ عزيز

اي هماي خوش خبر خوش آمدي به کلبه ي ما

وَشتَن = رقص ، از کلمات بسيار باستاني ايراني است ، متأسفانه بعد ها رقص جايش را گرفت و منسوخ گشت ، اما هنوز بعضي اقوام ايراني آن را بکار مي برند. اين واژه ي بينهايت زيبا و پر مفهوم متأسفانه در زبان فارسي امروز ديگر بکار نمي رود . اما ديدم که استاد ستوده و استاد جمالي آن را بکار برده اند در متن فارسي خود.

وَشتَن عبارت است از وش + تن . وَش دو معنا دارد ، معني مستقيم آن شعله است و معني غير مستقيم آن بيقراري مي باشد.
پس وَشتَن شعله و بيقراري تن است که به وسيله ي حرکات اعضاي بدن به بيرون منتقل مي شود. از اين زيباتر نمي شود ، مي بيني زبان هاي کهن ايراني چه وسعتي دارند!؟