حنجره ها روزه سكوت گرفتند
پنجره ها تار عنكبوت گرفتند
عقده فرياد بود و بغض گلو گير
بهت فصيح مرا سكوت گرفتند
نعره زدم عاشقان گرسنه مرگند
درد مرا قوت لا يموت گرفتند
چون پر پروانه تا كه دست گشودم
دست مرا لحظه قنوت گرفتند
خط خطا بر سرود صبح كشيدند
روشني صفحه را خطوط گرفتند.
قيصر امين پور.
------------------------------------
يادبود خوبي بود....ممنون.
