بله جناب سيمرغ.

بنده هم از خيلي چيزهاي آدم هاي اين دوره زمون خسته و بيزارم.

از اين حرف قديمي هم كه باز مد شده. دلت پاك باشه ظاهرت هر چي بود اشكال نداره. مهم دله!!!

ريا بده و حتما آدماي رياكار هم زماني به بد بودنش معتقد بودن ولي به خاطر پرداختن به ظواهر نا صحيح از ياد بردنش.

يه كامنت داشتم از يه آقاي جانباز. كامنتش تعريف و تمجيد بود. اما نمي دونم چرا يوهو اومد به ذهنم كه ازش بپرسم « شما از ديدن هم قطارهايي كه گذشته و اعتقادات پاكشون رو فراموش كردن و دو دستي چسپيدن به دنيا چه احساسي بهتون دست ميده؟»

منم از ريا بدم مياد. اما واقعا آيا بايد همه رو به يك چشم ديد؟

چرا اگر باطن خوبي داريم نخوايم كه ظاهرمون هم خدايي باشه تا بشيم الگو. الگو براي اونايي كه ميشناسن باطنمون رو. چرا اين فرهنگو رواج بديم كه آره دل مهمه بقيه اش هرجور شد شد. چرا باعث بشيم ديگران از روي قيافه مون برداشت بد بكنن راجع به همه چيزمون؟

نه.

نه افراط خوبه نه تفريط. دين ما دين تعادل داشتنه. هرچند كه خودم هم شايد اونقدرها توي بعضي كارها متعادل رفتار نكنم اما سعي مي كنم بهتر بشم.

سطحي نگري آدماي اطرافم و خيلي هاي ديگه واقعا آزارم ميده.

بايد عميق بود.