از ميرحسين و ارزش هايش چه بگويم كه در اين مملكت تمام ارزش ها با فريب كاري سياستمداران عزيزمان به ضد ارزش بدل شده است. ساده زيستي ميرحسين موسوي كه واقعا پيروي او از مولايش علي ست و نه عوام فريبي يك عوام گرا كه اگر اين نمي بود مثل آن قبلي كه مدام دم از عدالت و ساده زيستي ميزد بايد ساده زيستي اش را در بوق و كرنا مي كرد و نكرد! عملكرد او را من و تو شايد به ياد نياوريم اما همين بس كه امام تا زنده بود از او او حمايت همه جانبه مي كرد و اصلا اين را وظيفه ي شرعي اش مي دانست چرا كه به او و اخلاص اش ايمان داشت. ديگر اينكه در هشت سال جنگ مردم كمتر دغدغه ي اقتصاد داشتند و راحت تر مي زيستند تا در زمان صلح كنوني.. در آن زمان كه به گفته ي خود موسوي به تعداد انگشتان دست كارشناس اقتصادي نداشتيم! پدرم مدتهاست آنقدر دلسرد شده بود از اين نظام كه تمام انتخابات را پس از انتخابات رياست جمهوري نهم تحريم كرد اما با كانديداتوري ميرحسين شور و شعف سياسي پدرم كه چهار سال است كاملا خشكيده از نو شكوفا شده است. از بزرگترين مزيت هاي موسوي پايگاه محكمي ست كه در ميان اصولگرايان علاوه بر اصلاح طلبان دارد. اين مانع از كارشكني هاي آنان مي شود و در نتيجه هشت سال دوره ي خاتمي تكرار نخواهد شد. اگر در اين مملكت يك تن باشد كه به شعار شايسته سالاري عمل كند ان يك تن جز موسوي نخواهد بود. چرا كه قبلا در عمل اين را به اثبات رسانده است و در هشت سال نخست وزيري اش به گفته ي خود موسوي 9 تن از وزرايش نظرات سياسي كاملا متفاوتي داشتند و در كابينه ي او با وي همكاري مي كردند. به نظر من در وضعيت كنوني كشور ما بيش از هر چيز به اتحاد اصولگرايان و اصلاح طلبان نيازمنديم و موسوي مي تواند نقطه ي مشترك اين اتحاد باشد.