ايستاده ام با قامتي غروبين , در انتظار رسيدن رفتن تو , مانده ام حيران , در چگونه گذرانِ فصل غربت , تو ميروي و من به ظاهر مانده ام , اما من هم دلم با تو راهي شد . شايد که کمي از احساس غربت را بکاهم يا کمي از غربت لحظه هايت کم کنم . مي آيي , ميدانم در چشمانت , در نگاهت ميخوانم , با آهنگي پر اميد

سلام قربان

خوشحالم كه برگشتي و دوباره قلم مي زني. خوندمش. محشر بود. مثل هميشه.

آره قربان. من رفتم يه جاي ديگه. ولي اين وبلاگم رو خيلي دوست داشتم. نمي دونم چي شد. هنوزم دوسش دارم. ولي خب. اتفاقاتي افتاد. شرايط جور نشد. بيخيال.

من كه هميشه دلم پيش شما دوستاي وبلاگيه.

راستي هامون هم بدجوري دلمو آتيش زد.

به قول يكي از وبلاگنويس ها : خدا جون بي زحمت يه لحظه جاذبه رو قطع كن مي خوام يه تف بندازم تو صورتت.

سبز باشي. بازم سر مي زنم بهت.

حرفهاتون به دلم نشست با عث شد ديدم يه تغييراتي بكنه

نخواستيم از دفترچه خاطرات شهدا حرفي بزنيم.... فقط دنبال وصيت نامه هاشون گشتيم...!

هميشه موفق باشيد

يا علي

سلام ..حال شما؟؟

ار همه ي لطفها تون ممنونم

منم افتخار مي كنم از حضورتون توي وبلاگم و از شعرتونم ممنونم

خدايا فقط تو!

هر گاه دلم رفت تا محبت کسي را به دل بگيرد،

تو او را خراب کردي،

خدايا، به هر که و به هرچه دل بستم،

تو دلم را شکستي،

عشق هر کسي را که به دل گرفتم،

تو قرار از من گرفتي،

هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم،

در سايه اميدي، و به خاطر آرزويي،

براي دلم امنيتي به وجود آورم،

تو يکباره همه را برهم زدي،

و در طوفان هاي وحشتزاي حوادث رهايم کردي،

تا هيچ آرزويي در دل نپرورم!

هيچ وقت آرامش و امنيتي در دل خود احساس نکنم...

تو اين چنين کردي تا به غير از تو محبوبي نگيرم

و به جز تو آرزويي نداشته باشم،

و جز تو به چيزي يا به کسي اميد نبندم،

و جز در سايه توکل به تو، آرامش و امنيت احساس نکنم...

خدايا ترا بر همه اين نعمتها شکر مي کنم...

$("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });