چشمهای ساده ام خسته ء نگاه ها                طاقتی که  طاق شد در حضور  آه ها
یک امید بی رمق دردلم نشسته است             خسته می کند مرا امتداد راه ها
ای صدای شعر من باورم نمی شود               درد پای کهنه است سهم بی پناه ها
قطره قطره اشک شد بغضهای ساکتم             پس چرا  نیامدی روز و سال و  ماه ها
با تمام خستگی باز هم صدا  زدم                 جای عشق را گرفت عاقبت گناه ها
تا طلوع چشم تو پلک هم نمی زنم        گرچه خسته میشوم در مسیرراه ها

از: خانم شایسته دستخط گشتی - دانشگاه اراک

دلم تنگ شده برای گتوند:روستایی کوچک در چند کیلومتری شهرستان شوشتر در استان خوزستان.دلم تنگ شده...برای همان وقتهایی که هنوز "روستا" بود و مثل حالا شهر نشده بود...صفای دو سال کودکی، کوچه هایی که همه خاکی بود اما آرامش بخش. و آب-تنی در رودخانه ی نزدیک آن روستای باصفا...دل بی درد، و روح پاک بچگی.افسوس که هرگز بر نمی گردد...دلم بچگی هایم را میخواهد. خوش به حال قیصر که وقتی حس الان مرا داشت راحت حرف دلش را زد:

 به یادش...که پنج ساله شد جای خالیش - آبان 1391

این ترانه بوی نان نمی دهد             بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دوباره باز شد              سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است        بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر          کاین زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود          روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای باغچه            یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن            گر زمین دهد ، زمان نمی دهد
فرصتی برای دوست داشتن               نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل              دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را             هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس زفرط های وهوی گرگ ومیش      دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران      کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس          نام دیگری بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان                نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان                پاسخم نه این ، نه آن نمی دهد
پاره های این دل شکسته را               گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم              گریه ام ولی امان نمی دهد ...

نازنین شاعر قلبم : زنده یاد قیصر امین پور

به کوری چشم تو هم که باشد
حالم خوب ِ خوب است
اصلا هم دلم برایت تنگ نشده
حتی به تو فکر هم نمی‌کنم
باران هم تو را دیگر به یاد من نمی‌آورد
...
مثل همین حالا که می‌بارد !!!!!!
لابد حالا داری زیر باران قدم می‌زنی
چترت را فراموش نکن
لباس گرم را هم .......!!!!!!!!

عمری گذشت تا باورمان شد
آنچه را باد برد...
خودمان بودیم...

اولین روز دبستان بازگرد                کودکی ها، شاد و خندان باز گرد
بازگرد ای خاطرات کودکی             بر سوار اسب های چوبکی
خاطرات کودکی زیباترند                یادگاران کهن مانا ترند
درسهای سال اول ساده بود         آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه و خروس          روبه مکار و دزد و چاپلوس
روز مهمانی کوکب خانم است        سفره پر از بوی نان گندم است
کاکلی گنجشککی باهوش بود       فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز و سرمای شدید        ریز علی پیراهن از تن می درید
تا درون نیمکت جا می شدیم         ما پر از تصمیم کبری می شدیم
پاک کن هایی ز پاکی داشتیم        یک تراش سرخ لاکی داشتیم
کیفمان چفتی برنگ زرد داشت       دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گرمی دستانمان از آه بود             برگ دفتر ها به رنگ کاه بود
مانده درگوشم صدایی چون تگرگ    خش خش جاروی با پا روی برگ
همکلاسیهای من یادم کنید           باز هم در کوچه فریادم کنید
همکلاسیهای درد و رنج و کار         بچه های جامه های وصله دار
بچه های دکه سیگار سرد             کودکان کوچک اما مرد مرد
کاش هرگز زنگ تفریحی نبود           جمع بودن بود و تفریقی نبود
کاش میشد باز کوچک میشدیم       لا اقل یک روز کودک می شدیم
یاد آن آموزگار ساده پوش               یاد آن گچها که بودش روی دوش
ای معلم نام و هم یادت به خیر        یاد درس آب و بابایت به خیر
ای دبستانی ترین احساس من        بازگرد این مشقها را خط بزن

بیا حواسمان را پرت کنیم
مال هر کس دورتر، عاشق‌تر
اول من!!
.... ...؟
حواسم را بده تا پرت کنم؟

استاد فرامرز عرب عامری، از کتاب شهر مترسکها

یاد موسی و شبان میندازدم؛ بعضی جاهای شعر میلنگه انگار، شایدم بد نوشته شده از قول شاعر گمنامش...اما هرچی هست عمیق ترین درد دلها رو با معبود نشون میده. به مناسبت امشب (وقتی با خدای درونتون خلوت میکنین امشب، یادی هم از ما کنین) :

الو سلام
منزل خداست؟
این منم مزاحمی که آشناست
هزار دفعه این شماره را دلم گرفته است
ولی هنوز پشت خط در انتظار یک صداست
شما که گفته اید پاسخ سلام واجب است
به ما که می رسد ، حساب بنده هایتان جداست؟
الو 
دوباره قطع و وصل تلفنم شروع شد
خرابی از دل من است یا که عیب سیم هاست؟
چرا صدایتان نمی رسد کمی بلند تر
صدای من چطور؟ خوب و صاف و واضح و رساست؟
اگر اجازه می دهید تا که درد دل کنم
شنیده ام که گریه بر تمام دردها شفاست
دل مرا بخوان به سوی خود که تا سبک شوم
پناهگاه این دل شکسته خانه ی شماست
الو ، مرا ببخش ، باز هم مزاحمت شدم
دوباره زنگ می زنم ، دوباره ، تا خدا خداست
دوباره ...
... تا خدا خداست

بنده‌ای به خدا گفت:

اگر سرنوشت مرا نوشته ای، پس چرا دعا کنم؟

خدا گفت:

شاید نوشته باشم هر چه دعا کند. . .